نمیدونم، کلمه ای که خیلی از ما از گفتنش می ترسیم یا کلا همه تلاشمون رو میکنیم تا هیچ وقت به کار نبریمش! دقیقا این چیزیه که همیشه روی اعصابم بوده و واقعا این همه مقاومت برای نگفتن این کلمه رو متوجه نمیشم 🤔 .
الان چیزی که اطرافمون خیلی زیاد شده تحلیل گران اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و … هستند. کافیه همین الان شما بری از سر کوچه تون ماست بگیری و بگی عه چرا اینقدر گرون شده و همون جاست که تحلیل ها شروع میشه! حالا شاید فکر کنین این زیاد به نمیدونم مربوط نمیشه اما به نظر من دقیقا مربوط میشه.
کافیه توی یه جمعی بگی سرم درد میکنه چیکار کنم؟ اونجاست که همه تبدیل میشن به متخصص های مغر اعصاب و … در صورتی که با یه نمیدونم ساده میتونن از کنار قضیه رد شن. حالا شاید فکر کنین این کار بی رحمیه که شما بتونین به کسی کمک کنین و ازش امتناع کنین اما به نظر من وقتی توی کاری سر رشته نداریم به هیچ وجه نباید راجبش نظر بدیم حالا هر چه قدرم ما فلان تجربه رو داشته باشیم و از فلان قرص نتیجه گرفته باشیم!
من خودم خیلی وقت ها پیش اومده که کسی توی خیابون ازم آدرسی پرسیده اما یکم شک داشتم و گفتم نمیدونم خیلی راحت و ساده! اصلا فکر میکنم گفتن نمیدونم یه مهارته که باید با تکرار و تمرین به دستش بیاریم. اگه مثلا تو حوزه آی تی فعالیت داشته باشین همه تصور میکنن که هر چیزی که مربوط به کامپیوتر و موبایل میشه رو شما باید قطعا بلد باشین 🙄 و این باعث میشه برای حفظ آبرو مون هم که شده از گفتن این کلمه پرهیز کنیم و یه جورایی انجام اون کار رو قبول کنیم.
یه چندتا مقاله انگلیسی هم هست راجب این مورد که بعدا اگه لینک هاشون رو پیدا کردم سعی میکنم توی همین پست قرار بدم.
خلاصه این که بیاین از امروز گفتن این کلمه رو تمرین کنیم و مانع از گردش اطلاعات غلط بین مردم بشیم. این یادداشت نظر شخصی من بود راجب این کلمه خوشحال میشم اگر شما هم نظر دیگه ای دارید زیر این پست بگید.
بنظرم دوست داریم به بقیه در هر شرایطی کمک کنیم. یا اینکه یاد نگرفتیم حرف نزنیم. درمورد آدرس پرسیدن، آدم دلش می خواد به بقیه کمک کنه. وقتایی که میگم نمی دونم، ازشون کلی عذرخواهی میکنم.اما بطور کلی، “نه” و “نمیدونم” رو کلا بهمون یاد ندادن و خودمون هم سعی در یادگیریش نمی کنیم.
اینم در نظر بگیر که یک تعداد زیادی از اسطوره های ما، ابن سینا ها و پروفسور حسابی ها بودن. تقریبا همه چیزدان بودن و کمتر کسی اونا رو متخصص یک موضوع به حساب میاره و این طوری تشویق میشیم به دونستن همه چیز.
ولی کلا فعل های منفی خیلی وقتا زندگی آدم رو نجات میده. حداقل منو که نجات داد(تا حدی)
ممنون از این که نظرت رو گفتی 👌🏻 .
خیلی خوب بود ،من چند وقتیه که اگه کسی بخواد در مورد یه موضوع باهام صحبت کنه که ناراحت میشم،بدون تعارف میگم نمیخوام در موردش حرف بزنم و الان حس میکنم کمک خیلی بزرگی به خودم کردم ،اینم دقیقا مثل موضوع نمیدونم هست …
باید با خودمون صادق باشیم همین …!
ممنون 🌹 . اتفاقا میخواستم راجب قدرت نه گفتن هم توی این پست بنویسم ولی گفتم یه پست مجزا براش در نظر بگیرم.
همه این چیزا به نظرم بر میگرده به همون کلمه «تعارف» ما ایرانی‌ها که تو خیلی از فرهنگ لغات چنین کلمه‌ای وجود نداره. من خودم شخصا خیلی تلاش میکنم که بگم نه، تو بعضی موارد که یادم هست میگم و تو بعضی موارد بعد از اینکه کار از کار گذشت تازه به خودم میگم که ای بابا، چرا من این کار رو قبول کردم؟!
بیشتر ما بخاطر تعارف و این داستانا هست که از این نمیدونم استفاده نمی‌کنیم. درصد کمتر هم بر میگرده به همون داستان حفظ آبرو که ای داد… حالا فردا نره دادار دودور تو کل فامیل راه بندازه که آره… فلانی چند ده سال تو موضوع فلان تحصیل کرده ولی یه سوال ازش پرسیدم بلد نبود!!!
کاملا موافقم. تعارف موضوعی بود که به ذهن من نرسیده بود کلا!
خداییش بیایم الکی درباره چیزی که نمی دونیم حرف نزنیم
این که میگین من شنیدم که ……
این همش کشکه اگه حرفی میزنیم براش منبع موثق و درست داشته باشیم نه این که بگیم از یکی شنیدیم که حتی خودمون هم یادمون نمیاد کیه
دقیقا 👌 .