فردا ساعت ۵ بعد از ظهر پروازمه و باز برای سه ماه می‌رم زاهدان. الان حالم خیلی خوبه! حتی از دفعهٔ پیش هم بهترم. اصلا دیگه استرسی ندارم و ناراحت هم نیستم که باز قراره از زندگیم و تکنولوژی دور بشم. البته یه مقداری ناراحتی وجود داره ولی اونقدر نیست که بشه جدی گرفتش.
الان بیشتر به این فکر می‌کنم که باز قراره به واسطهٔ منشی گری کلی چیز جدید یاد بگیرم و تجربهٔ جدید کسب کنم. معاشرت با آدم‌ها و مخصوصا کمک کردن به سربازای جدید از قسمت‌های قشنگ زندگی توی پادگانه!
دیگه این وبلاگ برای سه ماه آپدیت نمیشه اما بدونید که کامنت‌ها و لایک‌هاتون همیشه انرژی بخش بوده برام! ممنون که هستید و من رو می‌خونید. به امید تموم شدن این روزها.
راستی یه پست هم توی ویرگول نوشتم اگه دوست داشتید اون رو هم بخونید.