الان که دارم این پست رو می نویسم، من دقیقا 809 فالوور در توییتر و 14439 فالوور در اینستاگرام دارم! حالا توییتر رو فاکتور میگیریم و میریم سراغ اینستاگرام (به خاطر کم تعداد بودن فالوور ها، توییتر رو فعلا در نظر نمی گیریم) چهارده هزار و خورده ای آدم، آدم واقعی! من رو توی اینستاگرام فالو دارند. من خودم رو میذارم به جای یه آدم معمولی که تازه اینستا رو نصب کرده و وقتی وارد پیج من میشه میگه اه پسر! خوش به حالش! چه قدر فالوور داره. حتما نونش تو روغنه و … . اما حالا میخوام بی پرده راجع به یه چیزایی صحبت کنم که شاید کمتر کسی حاضر باشه راجع بهشون صحبت کنه.
قبلش لازمه چند نکته رو بگم! اول اینکه من واقعا آدم خاصی نیستم و فکر نکنین که با نوشتن این پست الان خودم رو خیلی بالا در نظر گرفتم و دوم اینکه این نوشته کاملا بر اساس تجربیات و چیزهایی که با چشم دیدمشون هست پس به نظرم میشه به جامعه آماری بزرگتری هم نسبتش داد اما تضمینی روی این قضیه وجود نداره و میتونه تو یه سری از موارد اصلا صدق نکنه!
من خودم رو در نظر گرفتم با حدودا سه چهارتا آدم فالوور بالای دیگه که میشناسمشون! پس میگم ممکنه هیچ تضمینی برای درست بودن این نوشته تو جامعه های آماری بالاتر وجود نداشته باشه. ولی در کل خوندن این پست خالی از لطف نیست.
داستان بر می‌گرده به یه خودکشی! نمی‌خوام وارد جزییات ماجرا بشم اما توی مراسم خاک سپاری، داداشم موردی رو گفت که واقعا منو به فکر فرو برد. این آدم به قول خودمون یکی از شاخای اینستاگرام بود! دو سه هزارتا فالوور، هر روز استوری با اینو اون، پست های دور دور با دوستا و … .
تا اینکه نمی دونم چیشد و دقیقا چیه ماجرا اما تصمیم گرفت به زندگی خودش پایان بده! من اصلا نمی خوام وارد فاز قضاوت بشم و اصلا هم به عملی که انجام شده کاری ندارم فقط میخوام یه موضوع رو در کنار این اتفاق بررسی کنم. توی مراسم خاک سپاری جمعا 30 نفر آدم جمع نشده بودن! غیر از مادر و سایر اعضای خانواده کسی به اون صورت گریه نمی کرد! مراسم تلخی بود. اما بیاید یکم از این داستان تلخ فاصله بگیریم و یه مورد رو بررسی کنیم.
روز مراسم خاک سپاری فالوور ها دقیقا کجا بودن؟ چند نفر از فالوور ها از این اتفاق خبر دار شدن؟ اصلا در صورت خبر دار شدن براشون مهم بود همچین قضیه ای؟ مهم در حدی که فقط بیان پای آخرین پست بنویسن چرا رفتی و ایموجی گریه بذارن؟ یا نه پاشن هر طور شده خودشون رو لااقل به مراسم بعدی برسونن! اصلا اگه خبر مرگ به گوش فالوور ها نرسه کسی پیگیر میشه که این آدم چرا نیست یه چند وقت؟ می‌بینید قضیه واقعا ترسناکه!
همه‌ی ما همیشه دنبال دیده شدنیم و کیه که از داشتن فالوور اون هم به تعداد بالا بدش بیاد؟ اما بیایم یه کم واقعی تر به این قضیه نگاه کنیم. خودم رو مثال میزنم. من اگه بعد از نوشتن این پست بمیرم. از چهارده هزار خورده ای فالوور شاید، تازه اونم شاید فقط یه نفر متوجه مرگم بشه تازه اونم به این دلیل که تو دنیای واقعی با هم در ارتباطیم و یه جورایی بهترین رفیقمه! بعد از اینکه اون متوجه بشه ممکنه بره سه چهار نفر دیگه رو هم خبر دار کنه و اگه خیلی بخوایم رویایی فکر کنیم نهایتا ده نفر جمع میشن. ترسناکه نه؟ مثلا تا قبل از این شاید فکر میکردین از 14 هزار نفر حداقل یه 400 نفری خبر دار میشن و بازم حداقل یه 100 نفری میان به مراسم من. اما واقعا اینطور نیست.
فالوور یا همون دنبال کننده فقط یه عدده! یه عدد که با بالا رفتنش ما یه سری احساس مزخرف بهمون دست میده و فکر میکنیم اوه چه خبره و من دیگه دارم کسی میشم. اما اگه یکم عمقی نگاه کنید میفهمید که واقعا خبری نیست. قضیه مرگ که من اون رو یکم بررسی کردم دیگه حد این ماجراست اما برای تست یه استوری بذارید و بگید ناراحتم، مطمئنا اگه پسر باشید جز رفیق های واقعی تون (اونایی که فقط شما رو برای روزای خوشی نمی‌خوان) کس دیگه ای بهتون پیام نمیده و جویای حالتون نمیشه. حالا یه تست دیگه هم میتونید بکنید و یه استوری بذارید و بگید دوستان من خیلی فوری به 500 هزار تومان پول نیاز دارم کسی میتونه کمکم کنه؟ اونجا قضیه جالب تر هم میشه.
اما چند دسته آدم هستن توی همین فالوور ها که باید همه‌ی حواستون به اون ها باشه و سعی کنید انرژی تون رو خرج اینا بکنید. اول از همه خانواده، مثل پسر دایی، دختر خاله و … حساب اینا رو از فالوور هاتون جدا کنید. دوم دوست هایی که تو دنیای واقعی هم باهشون در ارتباط هستید و سوم هم دوست دختر یا دوست پسرتون. این ها همونایی هستند که لحظه لحظه‌ی حالتون براشون مهمه. مثلا مامانی که تا ساعت یک نصف شب پست میذاری برات یه پیام میفرسته که استفاده از گوشی در نور کم باعث آسیب رسوندن به چشم ها میشه یا وقتی استوری میذاری حالم خوب نیست رفیقت سریع پیام میده هماهنگ کن یه بیرون بریم و یا دوست دختر/پسری که اگه واقعا دوستون داشته باشه ممکنه از خانواده هم براتون نگران تر باشه و تا حالتون رو خوب نکنه بیخیالتون نشه.
قدر اینا رو بدونید. فالوور چیز بدی نیست در صورتی که دچار توهم نشیم، مطمئن باشید تنها چیزی که برای ما می‌مونه همین خانواده و رفیق های حقیقیه! همینا که غم ما غم اونا هم هست و برای خوب کردن حال ما هر تلاشی حاضرن بکنن. حواستون باشه بالا پایین شدن این عدده باعث نشه که دیگه قید خانواده و رفیق های حقیقی رو بزنین و بگید که اینا منو درک نمی کنن و فلان… . چشم هاتون رو ببستین و یه لحظه فکر کنین مردین و حساب کنین دقیقا کیا میان برای مراسم خاک سپاری؟ کی از همه بیشتر براتون گریه میکنه؟ چندتا از فالوور هاتون توی جواب این دوتا سوال جا میگیرن؟ من که واقعا نمی تونم عددی بگم چون ممکنه به یک هم نرسه! شما رو نمیدونم.
این پست رو نوشتم تا بگم که حواستون بیشتر به مامان و باباهاتون باشه! فکر نکنین اگه یکم این عدده رفت بالا الان دیگه حتما خبریه و کسی شدین برای خودتون پس بهتره دور پسر خاله رو خط بکشین دیگه! باور کنین سخت در اشتباهین! هیچ چیز تو این دنیا نمی تونه جای خانواده رو بگیره! حالا ممکنه این وسط از پسر دایی مثلا خوشتون نیاد اما این رو بدونید همون پسر دایی براتون از رفیق جینگ مجازیتون بیشتر ارزش قائله!
حواستون باشه برای کیا باید وقت و انرژی بذارید، کیا براتون اشک میریزن و کیا حال بد شما براشون به شدت مهمه! من واقعا در جا و مقامی نیستم که بخوام کسی رو نصیحت کنم ولی این چیزی بود که کامل لمسش کردم و وظیفه‌ی خودم دونستم یه پست بنویسم راجع بهش. امیدوارم کمی نگرشتون به این عدد رو تغییر داده باشم. حواستون باشه دور برتون رو با چه آدمایی پر میکنید. دچار توهم نشید و یادتون باشه اون فالوور چیزی غیر از یه عدد نیست همین.
توهمی به نام فالوور
👌👌👌
🌹
متن جالبی بود منتها کیه ک اینو ندونه !!!!
مرسی، بعضی وقتا واقعا گم میشیم توی این عدد ها.
واقعی و تلخ … حتی تعداد لایکها که معمولا با فالوورها تفاوت زیادی داره هم نمیتونه معیار خوبی واسه سنجیدن دوستیهای واقعی باشه
دقیقا.
خیلی عالی بود👌
ممنون.
جالب بود
😘
جالب بود مؤفق باشید
ممنونم، همچنین شما.
سلام، دقیقا همین که شما گفتی با همین کلمات.. دقیقا همین .. به بهترین شکل بیانش کردی و چیزی نمی‌مونه که بگم
من می خواستم یه همچین متنی بنویسم ولی خب شما زحمتش رو کشیدی 🙂
اینم بگم که فونت وبلاگت خیلی قشنگه :دی
سلام بهروز جان، خوشحالم از اینکه این رو میشنوم، موفق باشی همیشه.
جالب بود، یه جا این مطلب رو خوندم کمی با موضوع پستتون ارتباط داره؛ جوونایی که معتاد به شبکه هان مثل معتاد افیونی های چندین سال پیشن. یه ساعت میشینن پای چیزی که تو واقعیت خبری ازش نیست
آره متاسفانه.
برای من فالوور اصلا مهم نیست، کسی رو می شناسم به خاطر اینکه پستی که میگذاره کم لایک بگیره، پست نمیذاره، فونت جالبی دارید
ممنون، من از فونت ایران سنس دست نویس استفاده می‌کنم.
خوبه فالوورم ندارم که بخوام از این حسا بهم دست بده
حرفتو قبول داشتم
لایک
ممنون علی جان.
سلام
روز زیباتون بخیر
چقدر حرفاتو دوس داشتم و دلنشین بود
موفق باشی عزیز
سلام عزیز
خوشحالم از اینکه به دلت نشسته 🙂 شاد باشی.